Ιστορίες detective

Πολλές φορές βλέπουμε σε ιστορίες ντετέκτιβ ότι ένας ιδιωτικός ερευνητής μπορεί να ανοίξει για σας ένα παράθυρο στο φως.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ - ΔΙΗΓΗΜΑ “ΕΚΔΙΚΗΣΗ”

Φορούσε πάντοτε κόκκινο κραγιόν και ήταν ντυμένη στην πένα. Δεν ήταν άσχημη, αλλά είχε κάτι πάνω της, που έδιωχνε τον κόσμο από κοντά της. Συγκεκριμένα, κανένας δεν σταματούσε στο διάβα της. Και όποιος δεν σταματούσε, τον σταματούσε εκείνη, με κάθε τρόπο. Μάλωνε, τσακωνόταν, έκανε λεκτικές επιθέσεις, ειρωνευόταν, χαρακτήριζε, απέλυε, έδιωχνε από την ζωή της ανθρώπους, μέσα σε δευτερόλεπτα. Χωρίς καμία επεξεργασία. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Χωρίς αυτογνωσία. Χωρίς συγκίνηση. Χωρίς ανθρωπιά τσάκιζε χαρακτήρες, αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια. Και εκείνη παρέμενε παγωμένη στον σκοτεινό της θρόνο.

Όλα αυτά, γιατί είχε εξουσία. Είχε μια δική της εταιρία, κληρονομιά από την μάνα της, που δεν πρόλαβε η καημένη να την αποκληρώσει, όταν συνειδητοποίησε τι τέρας είχε φέρει στον κόσμο. Ανόητη θνητή, νόμιζε ότι είχε την απόλυτη εξουσία όλου του πλανήτη στα χέρια της. Και έτσι πορευόταν στην ζωή της, ως αφεντικό, ως φίλη, ως ερωμένη, ως άνθρωπος. Με την εφήμερη επιτυχία της αναισθησίας

Ένιωθε ατρόμητη. Και με αυτό το ατρόμητο ύφος μπήκε στο γραφείο ερευνών εκείνο το Δευτεριάτικο πρωί.

“Θέλω να κάνω έρευνα για αυτόν τον άνδρα.” είπε στον σοβαρό και γνώστη επαγγελματία ιδιωτικών ερευνών, δείχνοντας του την φωτογραφία ενός όμορφου άνδρα.

Ο ερευνητής την ρώτησε “Τι τον έχετε;” Εκείνη του απάντησε “Είναι ο πρώην μου.” “Γιατί χωρίσατε; Συγνώμη δεν είναι αδιακρισία, πρέπει να καταλάβετε ότι χρειάζεται να έχω κάποια στοιχεία στα χέρια μου.” την ρώτησε.

“Δεν μπορέσαμε να είμαστε μαζί γιατί είχαμε διαφορετικούς χαρακτήρες. Αλλά δεν μπορώ να τον ξεπεράσω.” Του απάντησε λακωνικά. Σιγά που θα έδινε τώρα αναφορά στον ερευνητή για την ζωή της.

Δεν του είπε για τις φορές που μείωσε τον πρώην “αγαπημένο” της, μπροστά σε κοινούς φίλους για την δουλειά του, για το αυτοκίνητο του, για τον μισθό του, για την ταπεινή του καταγωγή από το ορεινό χωριό της Κρήτης.

Δεν του είπε για τις φορές που του έδινε εντολές πως και που να παρκάρει το αυτοκίνητό του, που δεν σταματούσε ούτε καν στις διακοπές να του κάνει υποδείξεις για το πόσο πρέπει να τρώει και να πίνει αλλά και με την μανία που προσπαθούσε να του επιβληθεί σε κάθε τι, κόβοντας του την ανάσα σε κάθε του κίνηση.

Και ο χριστιανός, αν και την ήθελε – ένας Κύριος ξέρει γιατί, μάλλον στραβώθηκε, με αυτή την απαίσια συμπεριφορά της απέναντι του, είδε και απόειδε... Την είδε να μαλώνει με την όμορφη, νεότερη σερβιτόρα, πιθανά για έναν ασήμαντο λόγο, λίγο πριν μπει στο αγαπημένο τους εστιατόριο, και πριν μπει καν μέσα στον χώρο, την άφησε στα κρύα του λουτρού και δεν σήκωσε καν το τηλέφωνο του για εκείνη πια.

Ο ερευνητής, έμπειρος στην ανάγνωση χαρακτήρων, αφού την ρώτησε βασικές αλλά καίριες ερωτήσεις για τον εαυτό της και την ζωή της, και ενώ εκείνη του έδινε το χρηματικό ποσό για να ξεκινήσει, της λέει. “Θέλω να σας κάνω μια ακόμη, τελευταία ερώτηση πριν αναλάβω την υπόθεση σας.”

Εκείνη τον κοίταξε απορημένη. “Γιατί θέλετε να τον παρακολουθήσετε; Εννοώ χωρίσατε, ο καθένας έχει πάρει την δική του διαδρομή.

“Θέλω να τον εκδικηθώ.” είπε στον άνθρωπο που την κοιτούσε εξεταστικά. Ο ερευνητής την κοίταξε προσεκτικά.

Ο άνδρας της έδωσε πίσω τα λεφτά του λέγοντας της “Δεν μπορώ να αναλάβω την υπόθεση”. Εκείνη τον κοίταξε απορημένη. “Δεν χρειάζεται να εκδικηθείς, να συγχωρέσεις τον εαυτό σου χρειάζεται.” Η γυναίκα μέσα στα νεύρα κοίταζε τα χρήματα που βρίσκονταν στο τραπέζι και εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει. “Ζήσε καλά από δω και πέρα, αυτή είναι η καλύτερη εκδίκηση. Μετανόησε για όσα έχεις κάνει σε τόσο κόσμο τόσα χρόνια. Δεν φταίνε οι άλλοι, εσύ πρέπει να δεις μέσα σου, τι χρώμα είναι η ψυχή σου άραγε;”

Η γυναίκα έφυγε αμέσως, σαν να ήταν παλαβή. Το κόκκινο κραγιόν της είχε φύγει από τα χείλη της, έμοιαζε ζαλισμένη, θαλασσοδαρμένη βγαίνοντας από το γραφείο. Φυσικά και δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά πίσω. Εκείνος ο άγνωστος μέσα σε λίγα λεπτά, είχε κοιτάξει και είχε δει την καμμένη της ψυχή και εκείνη δεν άντεξε την γύμνια της.

Αλεξάνδρα